Otuz beş yaşında her şeye sıfırdan başlayan biri ne ister? Işınlanmak mı? Nereye?
Kırık bir kalple Londra’dan İstanbul’a dönen Ekin, kendine yeniden bir hayat kurmak zorunda. Ama parası yok. Telefonu yok. Evi yok. Arkadaşı yok. Kedisi yok. Aslında var ama iki yıldır görmediği için unuttu belki de onu. Belki de herkes unuttu onu. Belki de o yok, hiç var olmadı. Ama var olduğunu düşünüyor. Yanlış mı düşünüyor? Yoksa hepsi bir yaz gecesi rüyası mı?
Çünkü deliler, âşıklar ve şairler geniş̧ hayal güçlerinin esiri olur; gaipten sesler duyar, cinlerle perilerle konuşurlar. Olanla olmayanı karıştırıp yazarlar deftere. Ekin biraz şair, biraz aşık, biraz deli. Düşle gerçek, geçmişle gelecek arasında sıkışıp kalmış bir kadın. Belki de tek ihtiyacı kendi sesini duymak. Kollarını iki yana açmak, görünmez çemberinde özgürce uçmak. Vuuu! Vuuu! Kimse karışamaz Ekin’in çemberine, o izin vermedikçe. Shakespeare görse gurur duyardı Ekinle. Siz de bir gün buluşacak, tanıyacaksınız onu. Ama burada olmak zorunda değil. Başka gezegen de olur. O zamana kadar finito, yallah, kış kış, f*ck you!