Seyirciyle diyalog kuran bir monolog, sürgünün sessiz acısının, kaçışın ve bir kadının köksüzlük duygusunun ifadesidir İO. Göç, kayıp, travma ve acı, ölümün İO’da bıraktığı izlerdir. İO direnir, kendini toplar ve yoluna devam eder. Bununla birlikte, yara, uyandığında görünmez ve yenilmez bir düşman gibi ona içeriden eziyet eden bir iblis olarak kalır. Travmayı kabul eder ve ardından, yavaş yavaş değişmeye başlar ve hayatının anlamına yeni bir derinlik katar. İO, her birimizin mevcut veya gelecekteki bir tehdit olarak somutlaştırabileceği bir canavar tarafından kovalanan bir kadındır; maalesef aşina olduğumuz bir şiddetin gölgesi altındaki…