Yetenekli pilot Haluk, geçirdiği bir kaza nedeniyle tekerlekli sandalye ile çıkar hayatın karşısına. Geçmiş–bugün, kurgu-gerçek, benzerlikler-benzersizlikler arasında bocalayan Haluk’un iyileşme çabası karısı Seda’yı sarsar. Bu oyun bencil ben’ini biz yapmaya çabalayan insanın, arayışına çıktığı öteki veye ötekiler tarafından gördüğü sevginin içtenliği ölçüsünde içindeki öteki veya ötekileri sevebileceğini gösterir. İnsan kendi içinde bir okyanus barındırdığının; yaşadığı sevinç, hüzün, coşku, korku ve tutkuları ile bu okyanusu her an daha da derinleştirdiğinin farkına vardığı için mi içinde büyüyen sessizliğin çığlığından çekinir? Yoksa büyüteçlerin abartısından uzak, aynalardaki görüntüsünden mi hoşlanmaz?